تاثیر ۱۲ هفته فعالیت ورزشی مقاومتی بر سطوح پلاسمایی آپلین-۱۲، نسفاتین-۱ و ضربان قلب استراحتی در زنان مسن مبتلا به پر فشاری

مقدمه آدیپوکین­ها از بافت چربی ترشح می­شوند. از جمله­ی آن­ها، می­توان به آپلین و نسفاتین اشاره کرد. هدف از تحقیق حاضر، بررسی تاثیر بررسی 12 هفته فعالیت ورزشی مقاومتی بر سطوح پلاسمایی آپلین -12، نسفاتین-1 و ضربان قلب استراحتی در زنان مسن مبتلا به پر­فشار­ی بود. روش کار در این مطالعه نیمه تجربی توصیفی در سال 93 در شهر شیراز، 30 زن مسن مبتلا به پرفشارخونی انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و آزمایش تقسیم شدند. برنامه تمرینی، شامل تمرینات مقاومتی که سه جلسه در هفته و به مدت 12 هفته اجرا شد. نمونه­های خونی و ضربان قلب آزمودنی­ها، در قبل از تمرینات و 24 ساعت پس از آخرین جلسه جمع آوری شد. ارزیابی داده­ها با  استفاده از آزمون تی تست وابسته و مستقل در سطح معنی داری 05/0 p ≤ انجام شد. نتایج  پس از 12 هفته در گروه آزمایش، کاهش معنی­داری در سطوح آپلین (02/0=p) و ضربان قلب استراحتی (03/0=p) رخ داد؛ اما در گروه کنترل، در سطوح آپلین (50/0=p) و ضربان قلب استراحتی (12/0=p) تغییرات معنی­دار نبود. همچنین  در گروه آزمایش تغییرات سطح نسفاتین (15/0=p) معنی­دار نبود درحالیکه در گروه کنترل، در سطح نسفاتین افزایش معنی داری(05/0=p) داشت. نتیجه گیری  به نظر می­رسد 12 هفته فعالیت ورزشی مقاومتی، باعث کاهش ضربان قلب استراحتی و فشار خون می­شود و در نتیجه نیاز به افزایش آپلین برطرف می­­گردد و کاهش آپلین مشاهده می­شود (فیدبک منفی). همچنین برنامه ورزشی تحقیق حاضر نتوانسته است به عنوان یک عامل تحریکی برای کاهش نسفاتین موثر واقع شود.